EN BUSCA DO MONTE BOLA 260512.

¡Que mellor título para crónica!, eso foi o primeiro que me veu a cabeza tras preguntar o nome do monte que acabábamos de coroar.
O monte bola, je je je, que recordos da miña infancia, e de tódolos capítulos de SON GOKU. Así que comenzamos ca aventura:

 

Últimamente o Moroko non para co Whatsapp, e preparounos unha rutiña en terretoiro Das Cabras comandada por Denis e ca sempre boa compañía dos Ultreia.
Así que as 15:00 h partidos dende o club náutico rumbo a Gasolinera dos Ánxeles. Sen baixar de plato fixemos os 18 km nas nosas nubes kindo, para chegar con tempo suficiente de tomar un cafeciño ata que chegaron os nosos compañeiros de ruta.

Non me gusta buscar parecidos, nín poñer rol os participantes. Así que deixo a imaxinación e o gusto de cada un, buscar o parcecido cas pesoaxes de DRAGON BALL.

Unha vez que xa teñades repartidas as personaxes de animación cos participantes na ruta (espero que non vos vexades influenciados pola distribución das dúas fotos, je je je), fareivos un pequeno relato.

Partimos as 16:00 h do punto de partida enlazando o trazado da ruta de Ames organizada o ano pasado por CCAGC, cun trazado rodador acompañado dunhas pequenas rampas con bastante desnivel e pedras solta.
Fumos sumando kilómetros ata chegar a un precioso trazado paralelo o rio Tambre que fixo as delicias de todos para chegar a praia fluvial de Tapia.
Neste punto aproveitamos para repoñer forzas, planficar o noso seguinte obxetivo (encontrar o monte Bola), e quitar a foto de rigor.

Neste momento a nosa Bulma particular conetou o seu radar e encamiñounos hacia Bola. Non sen antes entrar na parte mais dura da nosa batalla cunha primeira subida bastante técnica (polo desfeito do camiño), para ir enlazando subida tras subida enlazando ca última parte da ascensión, donde sairon a relucir os autenticos super heroes e no caso de Simal en super guerreiro.

Xa ca Bola no noso poder buscamos novos retos e encamiñamonos hacia o Monte Pedroso por zoas de monte con algunha boa baixadiña.
Pero falando de baixadiñas as mellores ainda estaban por vir, xa que a altura da cima do Pedroso encamiñamos primeiro unha longa e rapida, e posteriormente unha parte do grupo fixemos o circuito de descenso de DH, ca mirada atónita e supoño cos comentarios dos rapaciños de descenso "Onde irán esos flipaos".

Unha vez reagrupados no Pombal continuamos por un precioso paseo o carón do rio Salera ata parte posterior do Clínico, onde nos despedimos do Ultreia, continuando o resto do pelotón por carretara ata Bertamiráns.
Xa os km se notaban nas pernas, e quen daría unha faba máxica para recuperar forzas e afrontar o último tramo. Pero a falta de fabas, atallos e Denis guiounos para recortar km, pero ainda poder desfrutar do tramo do rio que soemos facer habitualmente nas nosas rutas por esos terreos.

Pouco mais que contar, que o final sumamos 85 km e que desfrutamos de boa compañia e do deporte que nos une. Xa tarda a seguinte.

 

CRÓNICA: UZAL.