xoves, 6 de xuño de 2013

010613 UN SABADO CON BOA COMPAÑÍA

Vivan os anos 70, 80 e 90 nos que España ganaba eurovisión,o Madrid era o millor equipo do mundo e donde un home era na casa (o jefe,o ser supremo un dios para que nos entendamos), e non como hoxe en dia.............
que teño que levar a nena as actividades......
que a chati fixo pláns.....
que Agus esta soñando de que lle gana a Maga e lle saca dez minutos a Uzal e (despois desperta).
que o clan da ponte (clan tv) por que non veu ningún.......
que Rubén foi ver como o CELTA e de primeira.
e o de Noya..(que grandes esperanzas tiñamos postas nel)......
e Diego estarame cortando os eucaliptos.
Tino voteite de menos.
En fin o que ibamos, suntouxe a fame ca jana de comer (Maga, Uzal)(Uzal, Maga) o orden como queirades. A donde imos ¿dixen eu de inocente?. Imos cara a Muralla e asi tiro a volta cara Boiro.
Pa que diría que sí (menuda trampa me tiña preparada) pois o tipo este dende que desayuna RED BULL esta que se sale.
Tiramos cara Catoira e cruzamos o puente, metemonos polo monte e de pronto non sei como estamos na carretera empezando a subir a APARADEJUA, levoume como un chicle estirando e encollendome o seu gusto (subimola a 25) e a todo esto non parau de falar en todo o tempo
chegamos arriba a xa me tuven que sacar a mitad de roupa
O que me espera pensaba eu mentras comía o platano que levaba para toda a a ruta, pero alí tomei eu os mandos pero a miña sorpresa foi cando dixo UZI ¿POR AQUI MAGA QUE CONOZCO EU?.
SORPRESA SORPRESA, trialeras, pedras, mais pedras, e sempre mirandolle po cú, pois non lledaba pasado. Ganou premio montaña, meta volante e etapa, e eu fun o millor master 40.


En fin seguimos. tirou de mín todo o que quixo e solo cando lle notei un pouco de baixon foi cando intentei atacar, (ERROR...baixou dous piñóns e volveron as cousas o seu sitio)o que pasa e que el sabia o camiño e atacaba cando quería.
Así todo o camiño ata que coronamos (que por certo tamén lle ataquei nos últimos metros e non oubo maneira de JANARLLE).


Unha tarde bonita e foi unha pena que non estuvérades todos.


Crónica: Maga.

Ningún comentario:

Publicar un comentario