040513 VI 101 PEREGRINOS (PONFERRADA).

Escribir unha crónica de este tipo de probas e complicado. Demasiados momentos, sensacións e imáxenes. Que por moito que me esmere a describir nunca se vai comparar o vivido polos nosos bikers. 
Así que seguindo a famosa frase de Samanta Villar: " Como non e o mismo contalo que vivilo". Animo de ante mán a calquer afecionado a este deporte, a particiar nunha proba deste estilo.

 Eran finais do ano 2012, cando Moroko e Diego Casal (Participaron na edición 2012). Comezaron a animar o pesoal para anotarse na proba do ano 2013. E a verdade, como varios tiñamos gañas de vivir unha proba deste estilo, non tiveron que insistir moito. E catro bikers do noso club, xunto con eles dous comenzamos a dar a nosa primeira pedalada cara os 101.

Cando nos demos conta os meses pasaran, e as 16:15 h do venres 3. Agustín, Moroko, Diego Casal e eu (Uzal), partimos rumbo a Ponferrada para desfrutar do ambiente previo a proba, e recoller os nosos dorsais, chip e Maillot conmemorativo.

"Ambientazo". Compañerios de outros clubs: Ultreias, Montebravo, Diego Peña Trevinca . E moitisima participación de clubs Galegos (Dende o meu punto de vista maioría en comparación con outras comunidades autónomas). Pero sen despreciar Asturianos, Madrileños, Casteñano-Leoneses e os veciños Portugueses que sempre se animan a este tipo de probas.

Unha vez comprobado que toda a nosa documentación estaba lista e ver en persoa  o nivel de organización que move este tipo de proba. Tocaba comenzar a pensar no día seguinte.
Así que cea  en condicións según gustos (Pastita para os mais precavidos, para ter unha boa dosis de carbohidratos).  E os Diegos que somos mais atravesados 1/2 polo e chuleta de ternera con clembuterol. Je je je.

Ahhhhhhhhh e algo de dulce!!!!!!!!!!

O día seguinte a saida era a las 9:30. Así que fomos cediño para cama (Pero a algún o nervio non lle deixou pegar moito ollo).    

As 7:00 h sonou o despertador,  e unha vez desañunados e preparados, fomos dirección Toralín. Onde nos esperaba Gulli. Que prefireu pegarse o madrugón e vir directo para a proba. 

O ceo estaba totalmente despexado e no facía frío.  A proba comenzaba conxuntamente con os participantes que realizaban o percorrido de duatlon. Pero de BTT, eramos 1.518 inscritos. 

Estivemos espabilados e collemos unha boa posición na saida. Ainda que supoxera  ter que entrar no recinto con bastante antelación e ter que esperar un bo rato a saida oficial. 
Nese tempo planificamos como afrontaríamos a proba. E ainda que Gulli estaba disposto a vir o noso ritmo. Entre todos insistímoslle e animamolo a que se probara.
Todos sabíamos que estaba un pouco mais desanimado pola forzosa ausencia do noso sexto home. Que se houbese podido participar, faría xunto a él unha parella explosiva.

Cá saida oficial, callejeamos por Ponferrada e rapidamente nos adentramos a os camiños secos e polvorientos de esta edición. Para encamiñarnos o duros repeitos, entretidos sendeiros, trialelas e longuísimas subidas. Que fixeron que xunto a calor, a proba fora dura e esixira o mellor de cada participante.

O final Gulli decideuse probar. E senon tardara tanto en decidirse, a saber que resultado conseguiría. O final un extraordinario posto 27 na xeral, en 6:30 h (esperamos a súa crónica), e os 4 magníficos facendo equipo fomos afrontando km tras km, compartindo sufrimendo e tirando úns dos outros. En resumén o autentico espiritu TRISQUEL. Para completar a proba en 8:15 h, chegando entre os 200 primeiros. 

Son tantos momentos, nos que podería votar horas escribindo. Pero se teño que destacar algún en particular quedaríame cá longuísima subida dende Puente de Domingo Flórez ata coroar o Mirador de Orellán.
Neste punto pasou de todo; O sair do avituallamento antes de comenzar a ascensión. Nún tramo de enlace por carretera, a Moroko  e  mín pasounos un trio de bikers (Club Galego do cal non vamos facer referencia. Je je je), como autenticos tiros, e o ser paisanos Moroko votoulles a coña "Como andan estos de ....".    Ja ja ja grave erro, xa que nese momento rematou o tramo de asfalto e incorporámonos a un tremendo pincho con algunha zoa técnica. E cando nos quixemos dar conta, pareceu que os atrapara a gravidade, e sen querer lle meteramos tremendo hachazo que xa non os volvimos a ver. "Vaia maneira de facer amigos".

Seguindo cá subidiña (14 km), neste punto entre ser o ecuador da proba, o calor do mediodía e que aquelo parecía que non tiñá fin. Foi o momento mais duro (Principalmente no meu caso). Pero non debeu ser só para mín, xa que recordo que adiantamos moitisimos bikers, e moitos deles  arrastrando a súa bike. Sorte que eu tiña unha boa roda a que seguir, e que me levou a coroar o obxetivo. 

Bueno agora tocará baixar, e en principio así foi o conto. Con pequeno susto pola caida de Diego (Sen graves consecuencias). Pero rapidamente volveron as subidas con desnivel. E que a xente do Bierzo non anda con coñas,  e se esperas que os últimos km van ser rodadores vas apañado, xa que o que non tiña as pernas petadas nese momento. O final da proba xa se encargou de poñerlle a guinda.

Por último felicitar a tódolos participantes de tódolas modalidades, dende o primeiro ao último. Pero en especial a Angel Pais (Ultreias) e Diego (Peña Trevinca) polo 3º e 5º posto respectivamente.
A organización, voluntarios e veciños do Bierzo. Polo traballo realizado, polos ánimos recibidos e polos apoios o longo da proba. ¡¡ Volveremos o ano que ven!!. 

E como vale mais unha imaxe que mil palabras:

ENLACE FOTOS E VIDEO (TELE 5):

040513 IV 101 PEREGRINOS

CRÓNICA: UZAL.