Nada de nada

De entrada dicir alto e claro, que non chegamos á Muralla.
E coma de falar alto e claro se trata, dicir da mesma maneira que se non chegamos, senón "asaltamos" o col da Muralla foi, única e exclusivamente, por culpa dun biker ao que chaman Gulli, vamos eu mesmo.

    Seguramente esta confesión tan sinceira pode resultar un pouco chocante así de entrada a alguén que o sábado pasado non tivo o disgusto e a mala sorte de formar parte dun pelotón no que había unha persoa, que alomenos nese día, estivo gafado... ou bueno, mellor dito a súa bike. Pinchazos continuos, freno dianteiro inutilizado, cambio desaxustado continuamente... vamos, simplemente lamentable. Pero bueno, o peor de todo e chegar a Cesures andando e soportar as burlas e vaciles da xente que básicamente pensa que ves reventado. Pero bueno... iso é o meu problema.

   O peor é que, con tantas paradas, estropeille a ruta ao noso amigo Iván. Coma non podía ser doutro xeito, a ruta escollida polo líder do Clan de Isorna-Catoira de fácil non ía ter nada.

Por Lestrove ascendemos xa de entrada o monte do Santiaguino e de ahí fomos dar, logo dun pequeno descenso a preto do Pexegueiro. Logo toca subir; non é a primeira vez que subimos unha trialera brutal que ahí  comeza, polo que todos sen excepción " agarramos" ritmo para chegar arriba o mellor posible. Neso estabamos cando... oh sorpresa... pareceunos escoitar que descorchaban unha botella de champán e en lugar dun tapón (que sería o agardado), pasaba Magariños atacando dende atrás e deixandonos a todos anodados... iso si, un par de segundos, o mesmo tempo que o efecto do corcho da botella do susodito líquido tarda en pasar...

Seguimos rodando e, non meu caso, con mais pena e menos gloria, chegamos ata a Chisca para dende ahí apartar á esquerda e seguir un tramo pola nosa kedada do febreiro pasado. Pouco despois, Iván guía  ao pelotón por camiños, por lameiras, por auténticos "rios", por sendeiros cheos de ramas ata preto do Araño.

Teño que recoñecer, que noutras circunstancias houbera disfrutado coma un neno, pero cos problemas anteriormente referidos, recoñezo que o sábado pasado pola tarde acordeime un pouquiño do noso guía... ainda que Iván sabe de sobra que a pesar de todo o aprecio e estimo en demasía...

Logo, o de sempre, o de tódolos sábados, luces... e a Santa Compaña, un Santa Compaña neste caso, errática, perdida e desnortada, xa que debido en parte á noite pechada e a os camiños destrozados a causa dos traballos no monte, o capitán de ruta ordenou, logo de buscar e rebuscar rutas alternativas, logo de ir para voltar, e logo de observar sobre todo claros síntomas de motín por parte do pelotón, decidiu e decidimos regresar dende o Araño pola comarcal ata Bexo e dende aquí polas brañas ata Cesures.

Antes de pechar, darlle as grazas a Anxo o das Cabras por acompañarnos neste sábado... e pedirlle tamén perdón por esta ruta tan accidentada.
E sobre todo, grazas a Magariños e a Tino pola súa entrega para intentar reparar, como di o Moroko, o meu ferro.

Queremos adicarlle esta crónica e mandarlle unha afectuosísima aperta a Tino, neste día e nestas horas tan tristes para el e para os seus. Ánimo!!

Crónica: GULLI.

PD:  Déixovos a crónica de Anxo, que tampou tén desperdicio: http://lascabrastiranalmonte.blogspot.com.es/2013/01/os-bos-costumes.html