-101 Peregrinos visto por un CesuresBtt:
Teño que recoñecer que cando Diego me propuxo participar nos 101 peregrinos pensei que estaba Tolo, e cando me dixo que a inscripción costaba 40 euros pensei que todavía estaba mais tolo, jajaja
Partimos cara Ponferrada o Venres a media tarde, xa pola autovía coincidimos con varios coches e furgonetas que portaban bicicletas e que nos facian intuir que levaban o mesmo destino, eso xa nos ia metendo en materia...
Unha vez localizado o hotel, e despois da pateada de rigor visitando o casco histórico, acercamonos o Complexo deportivo para asegurarnos de que a nosa documentación estivese en regla e saber de donde partiriamos o día seguinte. Nada mais chegar o pavillon, unha agradable sorpresa, a familia Ultreia o completo!!! A cousa pintaba ben, tiñamos uns padriños de luxo...
Teño que recoñecer que cando Diego me propuxo participar nos 101 peregrinos pensei que estaba Tolo, e cando me dixo que a inscripción costaba 40 euros pensei que todavía estaba mais tolo, jajaja
Partimos cara Ponferrada o Venres a media tarde, xa pola autovía coincidimos con varios coches e furgonetas que portaban bicicletas e que nos facian intuir que levaban o mesmo destino, eso xa nos ia metendo en materia...
Unha vez localizado o hotel, e despois da pateada de rigor visitando o casco histórico, acercamonos o Complexo deportivo para asegurarnos de que a nosa documentación estivese en regla e saber de donde partiriamos o día seguinte. Nada mais chegar o pavillon, unha agradable sorpresa, a familia Ultreia o completo!!! A cousa pintaba ben, tiñamos uns padriños de luxo...
Sábado pola mañan, mala noite para os dous. Diego que seguía con problemas estomacais que arrastraba dende o Xoves e eu sin pegar ollo en toda a noite...
No almorzo podemos ver como o 100% da xente do hotel son deportistas dispostos a deixarse a pel nos 101.
Na saida a cousa impresiona debido a gran cantidade de participantes, así como, a cantidade de público que esta espectante polas ruas do centro.
Despois dun pequeño tramo neutralizado polo centro, empezamos a meternos en materia, estamos en familia, Ultreias, Cabras, equipacions de Xanela (OEAS), de Rianxeira, galegos por todas partes...
Os primeiros km o pelotón tarda en estirarse, todo mundo busca atopar unha posición cómoda pero o mais adiantada posible e a marcha faise incómoda, hai que ir moi atentos...
Nestes primeiros km dou as gracias en silencio o meu amigo Uzal por enviarme as crónicas de años anteriores, pois no primeiro tramo de auga con verdin vemos como 2 mozos dan cos oso no chan, que dolor!!!
As paisaxes son espectaculares, tivemos de todo, camiños anchos, estreitos, trialeras, rampas con subidas interminables, baixadas, barro, auga, pedras, follas...
Teño que destacar a actitude da xente en todos e cada un dos pobos polos que fomos pasando, animaban en todo momento como si fosemos profesionais...
Diego cada vez esta peor do estómago, obrigandonos a parar en varias ocasions e facendo que os fantasmas do abandonó ronden a sua cabeza...
O final, despois de moitas horas, moitas sensacions, moitas charlas con xente de toda españa, despois de reparar duas cadenas rotas 2 chavales (un deles desfaciase en agradecementos, queriame invitar a comer, jajaja), e despois de moito, moito sufrimento, alcanzamos a meta pasadas as 6 da tarde...
* Conclusions:
- Cando rematei a proba comprendin a Valentino cando se despediu da Yamaha antes de irse a Ducati, eu cunha Mondraker encargada e cantas alegrías me ten dado a miña Cube...
- Despois dos 101 Diego e o meu ídolo: Seguramente a nivel físico fose un dos días, sinon o mais duro da sua vida, rematou ou 101 sin apenas poder comer e con moito pero moito sufrimento, un 10 para el...
- Outro 10 para toda a xente dos pobos que fomos atravesando na marcha, incrible como participaban e animaban a todo mundo.
- Un 10 tamen para a organización: moitos avituallamentos, a xente moi amable, sitio para gardar bicis, moitas mangueiras e con presión para lavado, regalo de 2 camisetas, medallas...
- A nota negativa e para moitos dos participantes, xa que a pesar de que nos avituallamentos había moitos recipientes para tirar a basura, ainda así, a escasos 50 ou 100 metros dos mesmos estaba cheo de plásticos tirados no camiño.
- Cando rematei a proba comprendin a Valentino cando se despediu da Yamaha antes de irse a Ducati, eu cunha Mondraker encargada e cantas alegrías me ten dado a miña Cube...
- Despois dos 101 Diego e o meu ídolo: Seguramente a nivel físico fose un dos días, sinon o mais duro da sua vida, rematou ou 101 sin apenas poder comer e con moito pero moito sufrimento, un 10 para el...
- Outro 10 para toda a xente dos pobos que fomos atravesando na marcha, incrible como participaban e animaban a todo mundo.
- Un 10 tamen para a organización: moitos avituallamentos, a xente moi amable, sitio para gardar bicis, moitas mangueiras e con presión para lavado, regalo de 2 camisetas, medallas...
- A nota negativa e para moitos dos participantes, xa que a pesar de que nos avituallamentos había moitos recipientes para tirar a basura, ainda así, a escasos 50 ou 100 metros dos mesmos estaba cheo de plásticos tirados no camiño.
*Sin dubida, sempre que poida, os 101 peregrinos serán unha cita obrigada no meu calendario...
| 355 | 878 | 08:12:03 | 12,32kmh. | Diego Casal Andrade | (168º)-BDM SEN Masculino | PADRON |
| 356 | 879 | 08:12:10 | 12,31kmh. | Jose Maria Garcia Ferro | (167º)-BDM VET A Masculino | PADRON |
FOTOS:
CLASIFICACIÓNS:
CRÓNICA: MOROKO.
Que envidia me dadessss. Boa crónica. Ainda que eso de sufrir tanto, so o cura poder acabar un maratón destes. Noraboa, e haber se me chega a bici dunha vez para ir visitarvos. Apertas!!!
ResponderEliminarMoitas gracias Anxo. Esperamos a vosa visita cos brazos abertos.
ResponderEliminarSaudos