INVASIÓN ULTREIA -CABRAS 250212.

Ainda que a miña experiencia militar limitase as películas bélicas, a planificación e organización previa e fundamental.
Razón pola cal durante toda a semana dende o noso centro de coordinación fomos reclutando a filas a todos os nosos biker para a batalla do lacón en Cuntis. E entre inscripción de un, de outro, que horario de saida, que posta a punto, ect.  Pero sen darnos conta descoidamos un pouco os movementos das tropas veciñas, e sorpresa a miña cando o venres a última hora, cando xa tiña planificado sesión tallerito co Moroko, e descartado acompañar a parte do grupo a rodar previo a Cuntis.
 Descubro que o Club Utreia, acompañados das cabras tiran o monte, planificaban unhas maniobras de asalto o Xesteiras.
Rápidamente investigo e intento poñerme en contacto co meu confidente das cabras (Anxo), que me confirma os pláns de ataque a cima, cun ataque directo pola pista principal. Nese instante e como coñecedor do terreo, comentolle a posiblidade dunha fusión cos nosos bikers para mostrarlle as distintas alternativas, pasando por zoas de carballeiras,  trialearas e con final directo na cima sen subir pola pista princial.
Bueno, bueno, bueno, gustaríame verlle a cara Anxo nese momento, co que lle gustan os retos a este home na bike, xa vos podedes imaxinar cal foi a súa resposta.
E así despois dunhas chamadiñas, os meus pláns de Sábado tranquilo cambiaron radicalmete. E as 10:00 h encontrabame  no punto de encontro establecido co noso coronel Tino recibindo a expedición visitante, e poñendo punto de partida. Primeiro club náutico, onde nos esperaban o resto dos bikers da nosa tropa e segundo a conquista do noso obxectivo.
Tan pronto tiñamos o escuadrón montado, Maga tomou o mando e quixo poñer a proba os visitantes, e coma experto coñecedor do terreo implantóu unforte ritmo que nos fixo entrar en calor e darnos conta que a saida iva ser completiña.
Ca chegada das primeiras pendentes empezouse a ver o potencial do grupo, e claramente quen viña con maior munición e curtido en batallas esixentes.  Por iso o Coronel Tino divideu o escuadrón enviando os primeiros directamente o ataque sobre pinchos do 18% ao 20%, e un alternativo de recoñecemento  con punto de encontro en Requián.
Unha vez reunidos no punto de encontro o plan de ataque a cima, consitiría nunha aproximación pola zoa lateral atravesando zoas infestadas de trialeras e cunha última subida directa polo cortalumes, que destrozou as poucas balas que conservavamos, e fixo que mais de un incáramos pé en terra.

                                   (Vista na foto non parece tanto. Je je je ).

Unha vez coroado todos, inspecionado o terreo e quitado a foto de rigor, comenzamos o regreso, e aquí mais de ún sacou o avión de combate que leva gardado dentro (bueno algúns levamos un avionetiña), e apesar dunhas averias técnicas e de que Simal quixo facer un pouco de turismo pola súa conta. Encontrámonos rematando as nosas maniobras co descenso ata as fervenzas de Parafita e regreso polo camiño Portugues ata Pontecesures.

En resumén un día completo de BTT, con grandísimos compañeiros de ruta (Club Ultreia de Santiago e As cabras tiran o monte de Brión), cos cales esperamos repetir sempre que nos sexa posible.

Consecuencias no meu caso, que tendo unha boda a tarde (que se prolongou ata altas horas),  e arrastrando unha pesadez de pernas. O domingo a mañan decidín que non se pode estar en tódolos lados (Ainda que me fastidiara polos nosos amigos de Cuntis), e descartei asistir a ruta do lacón.

Enlace crónica Anxo: http://lascabrastiranalmonte.blogspot.com/2012/02/25022012-cabrastxus-david-anxo.html 

Track ruta: http://connect.garmin.com/activity/150538087

Crónica: Uzal.